`Rozdział 15` - Spaghetti

Any wracała właśnie z terapii. Chodziła już tam tydzień i widać było znaczne postępy. Od tamtego wydarzenia minęły 3 tygodnie. Any czuła że te terapie wiele jej dają. Przyjaciele też to zauważyli i często wpadali po Any, gdy kończyła terapię. Tym razem czekał na nią Maxer.

Ucałował ukochaną na powitanie i spytał:

-Jak było?

- Tym razem się w końcu doczekałam. Zmniejszyli mi liczbę godzin. Uważają że jest ze mną na tyle dobrze, że mogę chodzić tylko 3 razy w tygodniu. Są zdziwieni że tak szybko powracam do siebie – mówiła Any z dumą.

Wsiedli do tramwaju i pojechali do Maxera. Chłopak ucieszył się gdy spostrzegł że w domu nikogo nie ma. Maxer przebrał się i zaczął przygotowywać coś do jedzenia, a że umiał robić tylko spaghetti, to Any nie miała zbytnio wyboru co zjeść. Dziewczynie to nie przeszkadzało. Lubiła gdy gotował jej Maxer, czuła się wtedy jak księżniczka.

-Maxer, ja, ja muszę…. – urwała i biegiem uciekła do łazienki.

Maxer poszedł za nią, zapominając o kluskach. Słyszał tylko jak Any wymiotuje. Wrócił do kuchni nieświadom tego że makaron właśnie się przypala. Any wróciła po 15 minutach, napiła się wody i spojrzała na Maxera a ten na Nią. Any wyglądała jak trup – blada i chuda na twarzy.

-Skarbie, co się dzieje?

-Maxer, ja nie wiem. Może coś zjadłam albo coś innego. W każdym bądź razie nigdy mi tak nie było, Twojemu makaronowi chyba też nie – dodała z lekkim uśmiechem.

-Cholera! – krzyknął Maxer – To zostają nam naczosy. Albo wiesz co, Any w porządku? Idź do mnie i się prześpij, proszę Cie.
 Any poszła bez żadnych ale. Maxer zadzwonił do jej rodziców, żeby się o Nią nie martwili. Any lubiła łóżko Maxera. Było wielkie i strasznie wygodne. Any zasnęła niemalże natychmiast. Śniła o rzeczach, które tylko istniały w jej wyobraźni. Śniła o własnych planach, marzeniach i pragnieniach, pomimo bólu i cierpienia śnić kolorowo jeszcze potrafiła.

Anylkaa