`Rozdział 57` - Spacer z Alexem

-Ja już się będę zbierać – powiedziała Any po wspólnym czasie spędzonym z przyjaciółmi.

Od 3 godzin siedzieli w „El Diablito” i jakoś nie mieli ochoty się stamtąd ruszać.

-Odprowadzić Cię? – zaproponował Alex

-Jak chcesz.

Any pożegnała się z przyjaciółmi , i wyszła. Po cichu miała nadzieję że Alex  ja odprowadzi i nie myliła się. Obróciła się  i zobaczyła Alexa, który idzie w Jej stronę.

Szli razem w poświacie księżyca. Noc była ciepła i spokojna.

-Uwielbiam takie dni jak ten. – mówiła Any

-Czyli jakie?

-No wiesz. Kiedy jest tak cicho, spokojnie. Kiedy na niebie jest pełno gwiazd . Wtedy na jakiś czas zapominam o bólu.

-O zobacz, właśnie tam spadła jedna gwiazda. Pomyśl życzenie – mówił Alex

-Wierzysz w to?

-Czasami tak, a czasami nie – uśmiechnął się.

Any jednak nie pomyślała życzenia. Czuła, że czego by sobie nie zażyczyła to i tak się nie spełni.

-O czym pomyślałaś? – spytał Alex

-Sama nie wiem. Jest tyle rzeczy, które bym chciała żeby się spełniły…

-Jak na przykład, to żeby Maxer do Ciebie wrócił.

Any nie odpowiedziała. Zaskoczyły ją słowa Alexa.

-Nie mówmy o tym. Jeszcze raz dziękuję że mnie uratowałeś. Mogę Ci się jakoś odwdzięczyć?

-Nie ma sprawy. No w sumie jest coś.

-No dawaj.

-Powiedz mi o Chrisie.

Any trochę się zmieszała. Dawno nikt z Nią nie poruszał tego tematu. Fakt, grób przyjaciela odwiedzała codziennie, ale to co innego.

-Ale, ja nie wiem co chcesz wiedzieć.

-Hmm..wszystko co się da. Wiem, że byliście dla siebie bliscy.

-Chris…hmm, był wyjątkowy. Pogubił się tylko trochę.

-Trochę?

-Trochę bardzo. Pamiętam jak zawsze gdy miał problem, prosił mnie abym opowiadała mu „Tajemnice Lasu”

-„Tajemnice Lasu”? Co to jest?

-To książka z magicznymi obrazkami. Sam wymyślasz do nich historię.

-Okej, to raczej nie dla mnie – uśmiechnął się

Any tak dobrze się rozmawiało z Alexem, że zrobiło Jej się smutno gdy doszli do Jej domu.

-Dziękuje, że mnie odprowadziłeś.

-Nie ma za co, naprawdę.

Stali tak jeszcze przez chwilę i Any nie wiedząc czemu nagle przytuliła się do Alexa.

-Przepraszam, ale tak bardzo mi brakuje Chrisa…Wybacz – tłumaczyła się

-Nie szkodzi. Naprawdę. Do jutra Any. Trzymaj się.

Alex sam z siebie pocałował Any w policzek, tak po przyjacielsku. Dziewczyna nie miała nic przeciwko.

-Do jutra Alex – powiedziała i weszła do domu.

Patrzyła jak Alex odchodzi, a gdy straciła Go z oczu udała się do swojego pokoju.

Anylkaa