`Rozdział 145` - Pomysł Kento

-Wróciłam  bo cię kocham! – krzyknęła Maite

-Jesteś żałosna. Myślisz, że kiedykolwiek cię kochałem? – zadrwił Maxer. Maite miała łzy w oczach. Tak bardzo próbowała stłumić w sobie to uczucie do Rimskiego ale nie potrafiła. Maxer z kolei miał dość problemów i chciał pozbyć się dziewczyny. Jej łzy nie zrobiły na nim wrażenia. Nie kochał nikogo innego prócz Any i wiedział, że związek z inną dziewczyną byłby niemożliwy. Wolał umrzeć  samemu, niż pokochać kogoś innego.

-Maxer, błagam…. Spróbujmy być razem – chlipała – Nie potrafię bez ciebie żyć. Uświadomiłam to sobie dopiero teraz. Proszę, Maxer.

-Pojebało cię do reszty? – chłopak nie krzyczał ale głos był ostry – Myślisz, że twoje łzy coś tu zmienią?

-Dlaczego nie potrafisz mnie kochać? – Maite była zdesperowana

-Musimy się rozwieść . Natychmiast –Maxer nie odpowiedział na jej pytanie

-Kochasz ją, tak? Nadal kochasz tą rudą dziewuchę? – powiedziała gniewnie. Maxer podszedł do niej i  mocno złapał ją za nadgarstek.

-Puść – wyszeptała

-Odszczekaj do cholery to co powiedziałaś – jego spojrzenie było chłodne i groźne

-Nigdy. Pożałujesz tego. Będziesz cierpiał jak nigdy dotąd. Będziesz cierpiał widząc jak ona cierpi. Obiecuje ci to – uszczypnęła chłopaka w rękę którą ja trzymał. Maxer syknął z bólu i puścił dziewczynę. Maite złapała swoją torebkę i ze łzami w oczach wyszła z pokoju. Maxer przez chwilę stał zamyślony. Przypomniał sobie, że musi dowiedzieć się co z matką. Wyjął telefon i zobaczył nieodebrane połączenie od Kento. Nie oddzwonił jednak. Zamiast tego wybrał numer do Pavlucciego. Pomyślał, że policjant może znać jakiegoś dobrego detektywa.

Any poprawiła włosy w łazience i z zadowoleniem spostrzegła, że dawno tak dobrze nie wyglądała. Uśmiechnęła się do swojego odbicia w lustrze i nagle poczuła okropny ból w dole brzucha. Przez ostatnie dni bole jakoś jej nie dokuczały i prawie o nich zapomniała, jednak teraz powróciły i to jeszcze mocniejsze. Resztkami sił wyciągnęła z torebki pudełko z tabletkami i wzięła kilka naraz. Już po kilku sekundach ból ustąpił a ona poczuła ulgę. Wzięła kilka głębokich oddechów, mimowolnie się uśmiechnęła  i wróciła do Shujiego. Chłopak siedział przy stoliku i wyglądał na bardzo zamyślonego. Jednak gdy zobaczył jak Any wraca szybko się rozpromienił.

-Już poszedł? – spytała

-Kto?... Aaaa Chavez. Tak poszedł.

-Przejdziemy się? – zaproponowała Any – Zauważyłam, że  wokół restauracji ciągnie się weranda.

Shuji skinął głową. Zawołał kelnera, zapłacił za posiłek i razem z rudowłosą wyszli na werandę. Od razu poczuli chłodne powietrze ciemnej nocy. Chłopak zobaczył, że Any trochę się trzęsie o pożyczył jej swoją kurtkę.

-Dziękuje – powiedziała dziewczyna i pocałowała go w policzek.  Szli pięknie oświetloną werandą z drewna. Gdzieś w oddali słyszeli spokojną muzykę. Gdzie niegdzie na werandzie w doniczkach stały różnokolorowe kwiaty. Wszystko to tworzyło niesamowity a zarazem romantyczny klimat. Shuji złapał Any za rękę. Szli w blasku lamp porozstawianych na werandzie i rozkoszowali się pięknem nocy.

-Dziękuje ci Shuji – wyszeptała Any chłopakowi, gdy przystanęli na chwilę i oprali się o drewnianą balustradę.

-Mi? Za co? – uśmiechnął się łobuzersko. Any strasznie lubiła ten łobuzerski uśmiech chłopaka. Był tak cudowny( i uśmiech i Shuji), że mogła na niego patrzeć cały czas.

-Dzięki tobie znów zaczynam żyć tak jak kiedyś.

-Kiedyś? To było jakieś kiedyś? Jak dla mnie zawsze byłaś wesoła i rozpromieniona.

-Zawsze? Znasz mnie zaledwie kilka miesięcy.

-Więc czemu wcześniej nie byłaś taka wesoła? – opowiedział pytaniem na pytanie.

Any zawahała się. Powoli jej dusza i serce otwierały się na Shujiego, ale chłopak nie był w stanie uleczyć jej  psychicznych i fizycznych ran jakie nosiła w sobie od roku, od dnia w którym ON ją zgwałcił. Zadrżała na samą myśl o tym okropnym wspomnieniu i spojrzała na Shujiego. W jego oczach dostrzegła zrozumienie. Nim zaczęła mówić wzięła głęboki oddech i mocniej ścisnęła rękę chłopaka.

-Zostałam…. – to okropne słowo nie chciało jej przejść przez usta – Ja… Ojciec Maxera… Znaczy się – płatała się ale nie potrafiła powiedzieć, że została zgwałcona. Shuji nagle jakby dostał olśnienia. Przypomniał sobie o dziewczynie, którą zgwałcił Allan Rimski. Nigdzie nie ujawnili jej twarzy ani jej danych. Dotarło do niego w jednej chwili, że to była Any.

-To byłaś ty – powiedział przytulając ją – Spokojnie. Nie musisz o tym mówić. Wiem, już teraz wiem.

Mocno objął dziewczynę. Any wtuliła się w ciepłe ramiona chłopaka i upajała się zapachem jego perfum.

-A ty mówisz, że nie mam za co ci dziękować? – powiedziała  z uśmiechem.

Obeszli werandę dookoła i postanowili wracać. Gdy dotarli do hotelu Any namiętnie pocałowała chłopaka. Wysiadając z auta zapomniała, że wciąż ma na sobie jego kurtkę. Uświadomił to sobie dopiero gdy w apartamencie Nanu napotkała spojrzenie Maxera. Nie chciała być niemiła dla chłopaka więc odezwała się pierwsza.

-Nie byłeś u Teku?

-Nie. Musiałem cos załatwić.

-Reszta wróciła? – spytała nalewając sobie soku

-Już dawno. Wszyscy śpią.

-Ale ty nie – zauważyła

-Martwi cię to? – spytał nie patrząc na nią

-Idziesz pod prysznic czy mogę ja wejść? – zbyła jego pytanie

-Idź.

Any poszła do siebie po piżamę i już szła do łazienki gdy Maxer powiedział:

-Maite wróciła.

-Przynajmniej masz żonę blisko siebie – odgryzła się.

Maxer naprawdę miał ochotę podejść do Any i wykrzyczeć jej  jak bardzo kocha ją a nie Maite.

-Jutro o 10 w wytwórni mamy. Kento chce nas widzieć – rzucił i wyszedł zostawiając Any samą. Dziewczyna trochę zaskoczona tym, że Maxer nie zrobił jej żadnej sceny weszła do łazienki.

Następnego dnia przyjaciele wstali koło 9. Zjedli śniadanie, obejrzeli TV i udali się do wytwórni.

Pod wytwórnią muzyczną siedziało jak zwykle kilka fanek, jednak nie było żadnego fotoreportera. Zespół wszedł do środka i od razu udali się do biura Kento. Mężczyzna siedział na swoim super skórzanym fotelu i rozmawiał ze swoją osobistą asystentką.

-Ta asystentka jest chyba aż nazbyt osobista – zauważyła Nanu.

Na widok przyjaciół Kento odesłał asystentkę i kazał zespołowi usiąść.

-Co jest z wami? Jesteście za spokojni jak na zespół – zaczął wesoło

-A co mamy wszczynać skandale żebyś się potem na nas wściekał? – spytał Martin

-Tak źle i tak nie dobrze – zauważyła Any

-Wiecie, że mamy pozwolenie na płytę? Wiecie. A skoro tak to od jutra bierzemy się do roboty. Any przejrzałem twoje teksty. Są naprawdę świetne. Proponuję żeby piosenką promującą płytę był singiel „Best Friends”. A, no i trzeba już zacząć promować płytę. Shuji i Hiro zajęli się muzyką. Dlatego kilka piosenek już możecie nagrać. Nad resztą nadal pracujemy – Kento mówił tyle rzeczy naraz – Jutro dostaniecie grafik. Znajdziecie tam godziny prób i dni w których będziecie spotykać się na sesjach zdjęciowych. Teraz naprawdę będziecie zapracowani.

-Aż tyle nas czeka- westchnęła Ayumi

-Wydanie płyty jest najbardziej pracochłonne, ale rezultaty są potem najlepsze. Wracając jeszcze do promocji płyty. Tu wymagam od was naprawdę poświęcenia i pokazania, że to co robicie jest naprawdę piękne jak wasza przyjaźń. Promowanie waszej płyty i a najpierw singla nie jest łatwe. Dlatego wpadłem na pomysł, który na pewno się sprawdzi, a który trzeba zacząć już teraz.

-Jaki to pomysł? – spytała Any

-Ty i Maxer od wygrania przeglądu zaczęliście wzbudzać największe zainteresowanie. Po waszym rozstaniu siła zespołu jakby trochę osłabła.

-Nie – Any pokiwała głową – Kento, proszę nie rób nam tego – domyślała się co Shibata chce zrobić.

-Możesz jaśniej? – spytał Shawn

- By singiel lepiej się sprzedawał Any i Maxer muszą znów być razem.

P.S Uff. chyba powoli wraca mi wena, bo akurat jestem zadowolona z tego postu. :)