`Rozdział 94` - Bolesna rozmowa

Maxer zjawił się po chwili i zastał rudowłosa siedzącą na łóżku. Zaskoczyło Go trochę to, że Any mimo iż mówiła że musi się przebrać, to cały czas miała na sobie te same ciuchy. Usiadł obok Niej i nic nie mówił. Rudowłosa próbowała powstrzymywać łzy, jednak już sama obecność Maxera, która – kiedyś uspokajała, dziś doprowadzała ja do smutku i łez.

-To prawda że byliśmy parą? – spytał nagle Maxer. Targały nim dziwne uczucia. Przypomniał sobie, że prawie miał dziewczynę którą kochał.

-Mhm – wymamrotała po cichu

-Bo widzisz, przypomniałem sobie coś.

Any spojrzała na Niego z iskierką nadziei.

-Przypomniałem sobie, że spotykałem się kiedyś z blondynką o imieniu Lea. Znasz Ją może? – spytał nieświadom tego, że właśnie zabił w Any ostatni płomyk tej cholernej nadziei.

-Nnnie znam – powiedziała już przez łzy

-Hmm dziwne. To dziwne, ponoć Ty i ja byliśmy parą. Tak bardzo chciałbym Cię pamiętać Rudowłosa – mówił.

Any uważnie słuchała słów chłopaka i dotarło do Niej słowo którego wcale nie chciała usłyszeć. Wyraz „ponoć” cały czas krzątał się w Jej myślach. Poderwała się z łóżka  i ocierając łzy wybuchła:

-Ponoć? Czy Ty się Maxer słyszysz? „Ponoć byliśmy parą” – to Twoje słowa. Jak do cholery możesz tak mówić po tym co przeszliśmy, no jak? Do jasnej cholery, to że mnie nie pamiętasz, to nie znaczy że masz mi sprawiać ból, a robisz to zawsze, nieświadomie ale zawsze. Pomyśl, słyszysz, pomyśl chociaż raz jak ja się czuję? – krzyczała na chłopaka Any.

-Czy Ty myślisz że o Tobie nie myślę?! – powiedział Maxer

Any wcięło. Kompletnie nie spodziewała się takiej reakcji Maxera.

-Każdej nocy próbuję sobie Ciebie przypomnieć. Za każdym razem oglądam zdjęcia na których jesteśmy razem. I zrozum, że chciałbym sobie coś przypomnieć, bo wszyscy w około pamiętają że byliśmy szczęśliwi, tylko nie ja – w Jego głosie słychać było smutek.

Rudowłosa stanęła przy oknie i płakała. Nie powstrzymywała już łez. Chciała się wypłakać, było Jej już wszystko jedno. Obróciła się do Maxera i nadal stojąc przy oknie zaczęła mówić.

-Każde Twoje słowo, które kiedyś sprawiało mi radość dziś rani moje i tak już zranione serce, każde Twoje słowo, doprowadza mnie do łez, każde Twoje słowo i Twój gest teraz sprawiają mi ból – mówiła, a łzy ciekły Jej po twarzy.

Maxer słuchał dziewczyny i zrozumiał że Ją rani. Najlepiej by było jakby sobie poszedł, ale czuł że ta rozmowa jeszcze się nie skończyła. Spojrzał na biurko Any, na którym stały trzy ramki ze zdjęciami: w pierwszej było zdjęcie Any z rodzicami, w drugiej była Any otoczona wszystkimi przyjaciółmi, na ostatnim zdjęciu uśmiechnięta Any obejmowała uśmiechniętego Maxera. „Sprawiam Jej ból, tym że jestem. Co mam w takim razie zrobić, co do cholery?” – mówił w myślach. Nerwowo przeczesał włosy i powiedział:

-Przepraszam

Any wybuchła ironicznym śmiechem.

-Boże, trzymaj mnie! Tylko na tyle Cię stać – mówiła ironiczne

-Any, dziewczyno, chce żyć z Tobą w przyjaznych stosunkach! Dopóki sobie Ciebie nie przypomnę nie możemy być parą. Czy Ty naprawdę nie możesz tego pojąć?! – tym razem to Maxer się wkurzył.

-Mam miłość do Ciebie zamienić w przyjaźń? Mam traktować Cię jak przyjaciela? Mam być Twoją przyjaciółką? Wybacz, jeśli tak to wolę Cię wcale nie znać.

Maxer poczuł się dotknięty.

-Jak chcesz – rzucił i już miał wychodzić gdy przypomniało mu się, że ma coś Any do oddania. Wyciągnął z kieszeni Jej bransoletkę, którą zostawiła w szpitalu, i przeczytał na głos wygrawerowany na Niej napis: „Ukochanej Any, ukochany Maxer” i kładąc bransoletkę na łóżku powiedział tylko:

-Powinnaś bardziej uważać – i wyszedł.

Any rzuciła się na łóżku i płacząc trzymała bransoletkę w ręce.

-Boże! Dlaczego? Dlaczego mnie tak karzesz? Dlaczego? Błagam zwróć mi dawnego Maxera, proszę Cię – łkała.

Było Jej tak cholernie źle. Straciła już nadzieję że Jej ukochany Maxer sobie ją przypomni. Do pewnego momentu tylko nadzieja utrzymywała ją przy życiu. Dziś Maxer zabił w Niej ta nadzieję, dziś Maxer zabił swoje serce, by nie kochało Any, dziś Maxer, zabił w sobie jakiekolwiek uczucia do rudowłosej.

Anylkaa