`Rozdział 82` - Zwyczajny gest

Przyjaciele do późnych godzin spędzali  czas na wspólnej zabawie. Grali w różne gry, wygłupiali się, śpiewali w karaoke. Tak długo nie widzieli Alexa, że chcieli nadrobić stracony z Nim czas. Nikt nie pytał chłopaka co Go spotkało na Hawajach. Doszli do wniosku, że jeśli będzie chciał wszystko im powie. Dochodziła 1 w nocy, gdy Alex oznajmił że jest zmęczony. Pożegnał się, wziął prysznic i udał się do swojego pokoju. Położył się na plecach, ręce skrzyżował pod głową i leżał tak wpatrując się w sufit. Rozmyślał o czasie spędzonym na Hawajach, a najbardziej mimo wszystko myślał o Lei, którą gdzieś w głębi duszy kochał. Jego serce było podzielone. Część kochała Leę, część kogoś innego. Alex nie chciał tego drugiego uczucia, ale stwierdził, że skoro przez tak długi czas nie zanikło, to znaczy że jest prawdziwe. Czy kochał Any? Tego nie mógł powiedzieć. Wiedział tylko, że mu na Niej zależało. Rozumiał, że jest w beznadziejnej sytuacji, bo Any ponad życie kocha Maxera. Jednak to co Go pocieszało, to, to że tu wrócił, ze wrócił do miejsca, gdzie ma przyjaciół i rodzinę, do miejsca gdzie pomimo upływu czasu, ktoś o nim myślał i na Niego czekał.

Usłyszał nagłe ciche pukanie.

-Proszę – powiedział i do pokoju weszła Any. Włosy miała związane w dwa kucyki, co wywołało wrażenie, że zamiast 19 lat ma raptem 16. Any ceniła swój wiek, ale zawsze wiedziała, że wygląda na młodszą niż jest w rzeczywistości.

-Nie powinnaś już spać? – spytał spokojnym głosem

-Chyba nie. Przyszłam zobaczyć czy wszystko w porządku – powiedziała i usiadła na dywanie krzyżując nogi.

-Martwisz się? – spytał z uśmiechem

-O Ciebie akurat tak i to bardzo  - powiedziała stanowczo

Przez chwile milczeli, ale nieczuli się niezręcznie. Any spojrzała w okno. Wróciła pamięcią do pewnego zdarzenia w „El Diablito”, kiedy to Alex wyznał Jej swoje uczucia.

-Alex… - zaczęła

-Co jest?

-Czy wtedy w „El Diablito” mówiłeś prawdę? – spytała

Chłopaka zaskoczyło to pytanie. Powrócił w myślach do tego wydarzenia.

-Tamto… To powinnaś zapomnieć, czego ja nie zrobiłem.

-Mówiłeś wtedy prawdę? – spytała ponownie

-Tak. I gdybym mógł, teraz postąpiłbym tak samo.

Any nie spodziewała się  takiej odpowiedzi, która ją bardzo zaskoczyła. Myślała, że Alexowi przeszła miłość do Niej, ale jednak się myliła. Nie odpowiedziała nic, bo nie wiedziała co powiedzieć.

Alex wstał z łóżka i  podszedł do okna. Oprał się o parapet i mówił dalej.

-Próbowałem  z tym walczyć, ale nie potrafię. Moje serce jest podzielone, ja jestem podzielony, moje uczucia są podzielone. Jedyne czego chcę Any, to Twojego szczęścia, którego ja nie potrafię Ci dać. Będę szczęśliwy jeśli Ty też będziesz.

Usłyszał cichy szloch przyjaciółki.

-Alex, kocham Cie brata… Czasami mam jednak wrażenie, że to jednak coś więcej niż miłość braterska – usłyszał Alex z ust Any

Milczeli przez dłuższą chwilę. Alex nie spodziewał się takich słów od Any. Nie chciał Jej stracić, Jej ani reszty przyjaciół. Dotarło do niego, że musi powiedzieć im prawdę o tym co było na Hawajach.

-Czy reszta śpi? – spytał w końcu

-Nie. Oglądają coś tam – wymamrotała Any

Alex podszedł do Niej złapał za rękę, pomógł wstać i wyszli z pokoju. Przyjaciele spojrzeli zaskoczeni.

-Coś się stało? – spytała Ayumi

-Muszę Wam cos powiedzieć – powiedział.

Nadal trzymał Any za rękę, co szybko dostrzegł Maxer. Alex zorientował się, że chłopak dostrzegł ten gest i szybko wypuścił dłoń przyjaciółki. Wzburzony Maxer wstał z kanapy i wyszedł z pokoju trzaskając drzwiami. Nikt prócz Any i Alexa nie wiedział o co chodzi. Alex usiadł na kapanie, a Any wyszła za Maxerem.

Taki zwyczajny, przyjacielski, nic nieznaczący dla żadnej ze stron  gest, a potrafi sprawić, że człowiek wpada złość i zaczyna wierzyć, że te dwie osoby coś łączy.

Anylkaa